Xəbər lenti
Sevgili insan! - Mine Sarmış

Şiddet, şiddeti getiriyor... Önce çekirdekte başlıyor şiddet... Ne gördüyse ne yaşadıysa, ne öğretildiyse aynısını çocuğuna ve yakınlarına uyguluyor. O çocuk travmalarla büyürken karakterine ve ruhuna işleyen etkiler zamanla ortaya çıkıyor. Nasıl mı? O da aynı şiddeti yakınlarına, sevgilisine, karısına, arkadaşlarına yapmaya başlıyor çünkü. Değişen bir şey yok aslında sadece zaman, mekan ve kişiler değişiyor.Herkes kendi zehirini ya da güzelliklerini aşılıyor etrafına.Kimisi dayak atıp, ahlaksız davranışlar sergileyip, çıkarları için herkesi alıp satabilen suç ve günahı bilmeyen, bilsede önemsemeyen duygusuz bir yapıya sahip oluyor. Çünkü ona böyle öğretilmiştir.çünkü düşünmekten yorumlamaktan hatta kendi ayakları üzerinde durup dürüstce yaşamaktan yoksundur. Bu şiddet sadece bu erozyonlarlada bitmez ki bazı çekirdekler dinden imandan girip Allahın hüküm ve yasaklarını kendilerine göre evirip çevirirler.Ama namaz kılıyordur ama ibadet ediyordur değil mi? O zaman herseyin sahibi olunup hüküm verilebiliyordur degil mi? Göstermelik yapılan kalben ve zihnen yapılmayan hiç bir şey samimi ve gerçek değildir. Lafa gelince dinini kalkan olarak kullanmak ama gercek hayatta baskıcı, ön yargılı, kendi bencilliginde bogulan ve bunu topluma değisik yollarla şiddet olarak aktaran hasta ruhların tedavisi nedir acaba? Armut dibine düşermiş, düşermişte o armutun hiç mi aklı, fikri, duyguları, kendine ait değerleri, tadı, tuzu, gölgesi yokmuş? Peki ya günahsız insanlar?

Xəbəri paylaş
Çox oxunanlar



Son yüklənənlər



Axtarış
Reklam

İqtisadiyyat
Şou-biznes
Yazarlar
Emil Rasimoğlu
Emil Rasimoğlu
Fərasət Babazadə
İttifaq MİRZƏBƏYLİ
Emil Rasimoğlu
Sevinc QƏRİB
Sorğu
Portalımızı dəyərləndirin.
Çox oxunanlar