"Sanatsız kalan bir Milletin hayat damarlarından biri kopmuş demektir.’’ ”(M.Kemal Atatürk) ‘’Bir millet ki tekniğin gerektirdiği şeyleri yapamaz; itiraf etmeli ki, o milletin ilerleme yolunda yeri yoktur.” (M.Kemal Atatürk) Sanat ve sanatçı denildiğinde Dünya yaşamı için farklı bir önemi vardır.
Ve bu önem Ülkelerin sosyo ekonomik yapısı, siyasi görüşü, gelenekleri, hak ve özgürlük anlayışları, İnançları, gelişmişlik oranı, coğrafi konumu, iklimi, eğitim seviyesine ve daha bir çok temel yapıya bağlı olarak şekillenir. Sanatçıya değer verilen ülkeler de doğal olarak sanatta ve yaşamda büyük gelişmeler görülür. Ki bu gelişim o ülkenin ve dolayısıyla insanlığın ilerlemesi demektir. -“Sanat, kâinatın içindedir. Sanatkâr bunu oradan çıkarabilendir”. Demiş Albercht Durer. Özgürlük kavramı sanırım sanat için yapılabilecek en güzel tariflerdendir. Ona değer verildiğinde yaşam başlar, sanatçı nefeslenir, bambaşka bir dil konuşur. Ve bu dil evrenseldir. Güzel olan en özel anlamı da bu değil midir? Bilgi çağında yaşıyor olmamız da günümüz için sanatın gelişiminde çok önemli bir destektir kanımca. Ama neden sızlıyor sanat? Sanırım her şey saygı ve sevgiyle başlıyor ve bitiyor. Hayatın her yerinde olduğu gibi sanatta da bu böyledir. İnsana, yaşama, emeğe saygı. Gelişmiş ya da gelişmekte olan Ülkelerde yasalarla korunan emek, telif hakları adı altında ne kadar korunabiliyor? 5846 Sayılı Kanuna göre güzel sanat eserlerindeki yetki eser sahibinindir. Bu yasaya eseri alan da, satan da uymalıdır. Tabii bu yasanın yaptırımlarının uygulanabilmesi için de Hukuk sisteminin iyi işlemesi şarttır. Güzel sanatlar da, sanatçının haklarının korunması ve eserlerinin kopyalanmasının önlenmesi için sanat eserlerine kimlik uygulanması olmalıdır. Ve garanti belgesiyle(Sertifika) satışı yapılmalıdır. Bu şekilde hem sanatçının eseri korunmuş olur hem de sanat sever ile aralarında bir güven ortamı oluşur. T.C. Kültür ve Turizm Bakanlığı ile Türkiye Güzel Sanat Eseri Sahipleri Meslek Birliği aşağıda yazılı olan sanat dallarını kabul eder. Ressam, Grafiker, Heyketraş, Kostümcü, Terzi, Dekoratör, Dekoratör Yardımcıları, Afiş Grafikeri, Jenerik Ressamı, Halı, Kilim vb. Yazma, İşletme, Oya, Nakış Sanatçıları, Oymacılar (Ağaç, Taş), Mermer, Tezyinatçılar, Kakma Sanatçıları, Fotoğraf Sanatçısı (sanatsal bakışıyla)Heykel Dökümcüsü, Tekstil, Sahne Tasarımcısı, Tiyatro Dekoratörü, Sinema ve TV. Tasarımcısı, Mimar (iç mimar), Seramikçi, Teknik Ressam, Karikatürist, Konvervatör, Restoratör, Ciltçi, Sedefkâr, Hat Sanatçısı-Tezhip Sanatçısı, Minyatürcü, Ebru Sanatçısı, Çömlekçi, Çini-Seramik, Endüstriyel Sanatlar Tasarımcılar diye lislelenmiştir. Bu kadar zengin bir donanımımız varken bu gün, neden gerçek anlamda değeri bilinmez aklım almıyor. Ülkemizde Cumhuriyetin kurulması ile beraber sanatta ciddi ilerlemeler kaydedilmiştir. Kültürel zenginliklerimiz, acılarımız, mutluluklarımız gibi unsurlarla yoğrulmuş bir sanat bakışımız ve üretimimiz doğmuştur ama bu çok çok sancılı olmuştur. Bu güne bakılınca Ülke yönetim biçimi, siyasî gelişmeler, Dünya da ve Türkiye de zaman zaman oluşan krizler, sağlık, ekonomi, tarım, sanayi alanlarındaki sorunlar zaman içinde çözülür mü bilinmez fakat, bu sorularının gölgesinde, sanat alanında büyük ve derin bir sızı hissedilmektedir. Bu gibi hallerde ilk önce sanatçılar etkilenir. Toplumda Hayatını devam ettirme ve geçim kaygısı başladığı için sanat eserleri de maalesef itibar görmez. Çünkü yaşamak en büyük sanattır’ı icra etmek zorundadır. Derler ki; Sanatçı öldükten sonra değeri bilinir… Haklıdırlar belki de ama unuturlar, ürettiği eser sanatçının çocuğu gibidir, kim ister ki çocuğu bilinmez ellerde kaybolsun? Kim ister ki, çocuğunun büyüdüğünü görmemek? Sanata değer veren insanlar yetiştirebilirseniz eğer, işte orada siz birkaç adım daha öndesinizdir. Sızılarımız var… var da, mesele o sızıları dindirebilmekte. Sanatla kalın. Sevgi ve saygılarımla.
Mine Sarmış.
Manevr.az