Elbariz Məmmədli

Yaxşı tanımadıq, bu cavanları

Bəzən düz duymadıq bəzən yanıldıq,
Ayıra bilmədik, ağı qaradan.
Biz, bu cavanları yanlış tanıdıq,
Bizi bağışlasın , ulu Yaradan.

Vətən ki, çağırdı, şirə döndülər,
Yenilməz hünərdən dünya danışdı.
Elə məqamlarda pirə döndülər,
Bu torpaq heç , bunu yaşamamışdı.

Yağının keçilməz istehkamını,
İldırımlar kimi, yarıb keçdilər.
Qara niyyətlərın qanlı camını,
Sındırıb keçdilər, qırıb keçdilər.

Şuşanı namərdin murdar əlindən,
Dırnaqla aldılar, dişlə aldılar.
Dağ boyda bir dərdi atıb belindən,
Tanrının verdiyi güclə, aldılar.

Şəhid qardaşını yada vermədi,
Köksündə daşıdı yaralı əsgər.
Belə doğmalığı tarix görmədi,
Savaşsız üşüdü, yaralı əsgər.

Yağı duyammadı bu, nə həmlədi,
Hələ də suallar önündə qalıb.
Başqa planetdən gəliblər, deyə,
Bütün yer üzünə hay- haray salıb.

Harın balalar tək, naz görməmişdi,
Kasıb böyümüşdü bizim igidlər,
İçində sevgini qalalaşdırıb,
Vətən böyütmüşdü, bizim igidlər.

Gör necə oğullar qurban getdilər,
Hər şəhid məzarı eşq qalasıdı.
Gələn zamanlara, gələn çağlara,
Bir bayraq, bir şəhid ucalasıdı.

Biz, biz olammadıq, haralardasa,
Verdik əlimizdən, sabahımızı.
Bu qeyrər kişilər, can bahasına,
Yudular gör, neçə günahımızı.

Yaxşı tanımadıq bu, cavanları,
Onlardı , torpağın qeyrəti, varı.
Şəhid balaların ruhuna qurban,
Gərək bağışlasın, biz qocaları.

Səndən uzaqda

Fikrimi bir yerə cəmləyəmmirəm,
Həyat nə ağırmış , səndən uzaqda.
Dünyanın nə qədər qar –yağışı var,
Canıma yağırmış, səndən uzaqda.

Yollar həsrətinə pərçimlənibmiş,
Buludlar qəmindən əlçimlənibmiş,
Dörd bir tərəfimə dərd çilənibmiş,
Ruhumu sağırmış, səndən uzaqda.

Elə inanmışdım, xoş olan günə,
Duyğusu göylərə baş alan günə,
Çatmır boş əllərim, boşalan günə,
Hamısı nağılmış, səndən uzaqda.

Bilmirəm, sonuna nə qalıb ömrün,
İşınə yaramır bu halım, ömrün,
Qapını kəsdirən qocalıq ömrüm,
Yetimmiş, fağırmış, səndən uzaqda.

Bu qış

Havası könlümcə deyil,
Ürəyimə yağır, bu qış.
Kimsə , hardasa üşüyür,
Kürəyimə yağır, bu qış.

Səngərlərdə göy uçulur,
Qarında lalə açılır.
Taleyimə don biçilir,
Gör, nəyimə yağır, bu qış.

Sərhədlər içə çəkilir,
Bir üzü köçə çəkilir,
Yolları haça çəkilir,
Əməyimə yağır , bu qış.

Ruhum yadlaşır özümə,
Bu qəm nə,”gülür” üzümə?
Çoxdandı halal duzuma-
Çörəyimə yağır, bu qış.

*
Yenə yadıma düşübsən,
Yenə bu gecə yarısı,
Yata da bilmirəm "çatım"
Sənə bu gecə yarısı.

Oyağam gecəquşu tək,
Dərd içimdən daşır su tək,
Mənəm qərib yuxusu tək,
Yanan bu gecə yarısı.

Külək çöldə at oynadır,
Göydə gör nələr oynayır.
Həsrətdən içim sökülür,
Bağrımda qəhər oynayır.

Dilim də gəlmir deyinəm,
Xoş gün də yox salam yada,
Bu eşq məni öldürməkçün
Yaşayır yəqin dünyada.

Birdən səsim çatmaz sənə,
Birdən ölərəm, bilərsən.
Eşqimə can yandırmadın,
Ruhuma sevgi dilərsən.

Gələcək

Belə yürüyəməz bu gidi dünya,
Suların durulan vaxtı gələcək.
Üzü zülmətlərə gedən yolların,
İşığa burulan vaxtı gələcək.

Öpüb qucaqlasın yüz yol şər şəri,
Lap qonsun çiyninə mələklər, şərin,
Yolu açılacaq bir gün, məhşərin,
Divanın qurulan vaxtı gələcək.

Çox da duyğumuzda yaz, xəyal kimi,
Ölüm çoxlarına gəlir, bal kimi,
Susdurub hamını zülm, lal kimi,
Zəncirin qırılan vaxtı gələcək.

Adama dərd gəlir, adamdan bəri,
Bu dama daş yağır, odamdan bəri,
Tamah ki, başlayıb, Adəmdən bəri,
Gələcək, yorulan vaxtı, gələcək...