***
Mən günəş tərəfdən baxırdım sənə,
Sən demə nə boyda sazağın varmış.
Elə vurulmuşdum azadlığına,
Bilməzdim eşq adlı yasağın varmış,
Bir az gec tanıdım səni, bağışla.

Əlim əllərində donanda bildim,
Ürəyim sevgidən sınanda bildim,
Neyləyim , naşıydım , son anda bildim,
Bir az gec tanıdım səni, bağışla.

Mən eşqə tutundum, sən sözə qaçdın,
Mən qəlbdən yapışdım, sən gözə qaçdın,
Mən sükutla sevdim, sən səsə qaçdın,
Bir az gec tanıdım səni, bağışla.

Sevgiylə həvəsi dəyişik saldım,
Zülmətlə işığı qarışıq saldım,
Mən səni çözdükcə dolaşıq saldım,
Bir az gec tanıdım səni, bağışla.

Min sual bir cavab etmədi, neynim,
Bir qəlb ikimizə yetmədi, neynim,
Bu sevgi könlünə yatmadı, neynim,
Bir az gec tanıdım səni, bağışla.

***
Gözlərimin qabağında
Can verdi ərik ağacı.
Bu həyətin, bu bacanın,
Bu evin çörək ağacı.

Bu ağac öz torpağından,
Daşından quruyub getdi.
Şaxtasından, sazağından,
Qışından quruyub getdi.

Yıxildı öz ocağından,
Külündən yıxıldı ağac.
Yarpağından, budağından,
Gülündən yıxıldı ağac.

Heç kimin əli gəlmədi,
Özü özündən yıxıldı.
Yerin dibində bitmişdi,
Göyün üzündən yıxıldı.
***
Addım-addım ölçürəm şəhəri,
Kölgəm də mənimlə addımlayır.
Ölçürəm adamları, yolları, maşınları,
Ağacları, binaları, səkiləri.
Qarğalar məni addım səslərimdən tanıyır,
Kölgəmə qaçır yiyəsiz küçə itləri.
Başımın üstündə səma,

Ayağımın altında torpaq yeriyir.
"Kimsə arxamca danışır" –
Qulağım cingildəyir.
Addım-addım keçirəm şəhərin tarixini,
Küçələri, reklamları,
Afişaları, heykəlləri, şəkilləri...
İçimdə tutub saxlayıram nəfəsimi,
Ürəyim ovcumda döyünür.
Gözümün qabağında
rəng verib rəng alır adamlar,
saxta gülüşlərdən diksinir
divarlar, daşlar, ağaclar, quşlar.
Addım-addım yeriyirəm qaranlığın üstünə,
Qürubun şəkli düşür dənizə,
Nə yaxşı dəniz var..

***
Min notda ağlatdı duyğular məni,
Ovundum bir misra baxışın altda.
Göz yaşım asıldı kirpiklərimdən,
İslandım bir qərib yağışın altda,

Bir vüsal doğuldu gözümdə yenə.
Göynədi, duz səpdim yaramın üstə,
Əl atıb yapışdım ağrılarımdan.
Söz-söz, heça-heca axıb duruldum,
Sıyrılıb qurtardım qorxularımdan,
Bir vüsal doğuldu gözümdə yenə.

Didib parçaladım tərəddüdləri,
Yolumun üstündən çəkildi həsrət.
Güzarım təzədən sevgiyə düşdü,
Təzədən üzümə güldü məhəbbət,
Bir vüsal doğuldu gözümdə yenə.
Bir ümid boy atdı əzablarımdan,

Bir ocaq qalandı külümdən, Allah.
Az qala özümdən yıxılacaqdım,
Son anda qayıtdım ölümdən, Allah,
Bir vüsal doğuldu gözümdə yenə.

***

Bir qız dayanıb sual işarəsinin külək döyən hissəsində,
Bir bulud atıb özünü qızın ayaqları altına
səma evinin ən üst qatından.
Bir küçə yağışa meydan oxuyur,
Bir ləpir küçəyə.
Bir pəncərə udur buludun göz yaşlarını,
Bir xəyal məktub yazır Tanrıya gecənin adından.
Bir pişik siçan deşiyi axtarır ağzındakı ovunu

rahat-rahat aşırmaqçun qaranlıqda.
Bir ağac asılır üzüaşağı ayağından.
Bir qoca nəvəsiyçün şar üfürür asta-asta, nigaran-nigaran,
Nəfəsi ilişib qalır havada.
Bir rəssam sevdiyi qızın şəklini köçürür gözlərindən varağa,
Bir sevgi üşüyür kirpiklərinin ucunda.
Bir ana köynək toxuyur əsğər oğluna,

Bir hörümçək tor bağlayır baxışlarında.
Bir gecə səhərə tərəf yeriyir ağır-ağır,
Bir səhər dincini alır gecənin dizi üstə.
Bir köpək gecəyə ulayır, küçəyə ulayır, yağışa, küləyə ulayır.
Bir daş fır-fır fırlanır köpəyin səsi üstə.
Bir damcı işıq damır gecənin yanağına,
Bir oğlan üzük şəkli taxır adsız barmağına.

***
Ömür kələ-kötür,
Ayaqlarım çəlik.
Ürəyimi söz aparır,
Əllərimi təklik.
Təzə arzular, boyat misralar
Üşüyür varağın küncündə.
Kibrit çöpü boydadı azadlıq,
Yandırsam alışacaq.
Çətini Tanrıya çatanacandı,
Yaxşı ki, ümid var.
***
Hərə bir rəngdə darıxır,
Hərə bir dadda üşüyür.
Hərə bir kökdə doğulur,

Hərə bir adda üşüyür.
Hərə bir sözə aldanır,
Hərə bir gözə aldanır,

Hərə bir közə aldanır,
Hərə bir odda üşüyür.

Qovhaqovdu, qaçaqaçdı,
Gəlhagəldi, köçəköçdü,
Küy-kələkdi, pıçapıçdı,
Hərə bir notda üşüyür.

Hərə öz dənin axtarır,
Hərə öz mənin axtarır,
Hərə öz tənin axtarır,
Hərə bir yadda üşüyür.
***
Bu axşam dəyməyib hələ,
Ulduzu kal, ayı kaldı.
Buludu kal, yağışı kal,
Sükutu kal, hayı kaldı.
Hər tərəf həsrət içində,
Hər yan töhmətin altında.
Yuxu da qaçıb gizlənib
Göyün yeddinci qatında.
Yarı işıq, yarı zülmət,
Bilmirsən hardan baxasan.
Yoxdu qapısı, bacası
Durub gecədən çıxasan.

***
Ayrılıq zərrə-zərrə
Mənim içimdən qopur.
Mənim əzablarımdan,
Mənim gücümdən qopur.
Bütün rənglər həsrətdi,
Bütün dadlar ayrılıq.
Bütün sözlər, cümlələr,
Bütün adlar ayrılıq.
Bu şəhər, bu adamlar,
Bu küçə ayrılıqdı.
Bu dəniz, bu dalğalar,
Bu gecə ayrlıqdı.
Dadı, duzu yerində,
Odu, közü yerində,
Bircə ürəyim bilir
Bu necə ayrılıqdı.
Sarılmışam təkliyə,
Bir özüməm, bir hicran.
Ayrılıq adamıyam
Təpədən dırnağacan.
Bu günün öz həsrəti,
Sabahın öz dərdi var.

Deyəsən bircə mənim
Ömrümdən gəlib keçir
Ən saxta məhəbbətlər,
Ən təmiz ayrılıqlar.

***
Gecə-gecə sarılmışam təkliyə,
Evim təkdi, yuvam təkdi, özüm tək.
Heçnə məni bu zülmətin içində
Şirin-şirin ovudammaz özümtək.
Baxıram ki, yuxuludu hər tərəf,
Bircə mənim tənhalığım oyaqdı.
Bu sükutun, sakitliyin içində
Qaranlığı incitmək də günahdı.
Səssizliyin küyü düşür başıma,
Kim alacaq bu gecədən məni, kim?
Xəyalımda rəngli-rəngli nağıllar
Dolanıram dörd yanına təkliyin.
Yanağımı döyəcləyir kölgələr,
Kipriklərim yuvasında qırpınır.
Ürəyimdə haray salır bəlkələr,
Gözlərimdə xatirələr çırpınır.

***

Yuxuyla gerçəyin arasında,
Qaranlıqla işığın kəsişdiyi nöqtədə
Kimsə adımı pıçıldayır,
O dünyadan bu dünyaya qayıdıram.
Kirpiyimin kölgəsi düşür alatoranlığa.
Adım çiliklənir səssizliyin içində
Tavan-tavan, divar-divar.
Dinşəyirəm sükutu,
Qulağım sakitlikdən,
Baxışlarım heyrətdən asılır.
Bayırda yel əsir deyəsən,
yarpaqlar yerini dəyişir budaqda.
Yavaş-yavaş işıq keçir pəncərəmdən,
Dünya gərnəşib oyanır yuxudan,
Bu da Dan!

***
Körpə ayaqları yer tutmur hələ,
Hələ ki, divardan tutub yeriyir.
Yorğun atasının ovuclarında
Qanayan qabardan tutub yeriyir
Oynaya bu uşaq, gülə bu uşaq,
Hələ ki, düşməyib çölə bu uşaq.
Hələ xəbərsizdi ölüm itimdən,
Hələ gözlərində sevinc yaşayır.
Ana qucağıdı Vətən sandığı,
Hələ ki, yükünü Vətən daşıyır,

Hələ çox batacaq külə bu uşaq.
Gələndən, gedəndən öpüş payı var,
Hiylədən, nifrətdən keçməyib hələ.
Bir tikə çörəkçün el qapısında
Tənədən, töhmətdən keçməyib hələ,
Hələ çox düşəcək dilə bu uşaq.
Hələ ki, divardan tutub yeriyir,
Hələ ki, qabardan tutub yeriyir,
Ayağı altında yer qaçır hələ.
Laylası yerində, nazı yerində,
Oynaya-oynaya dil açır hələ,
Çöldən xəbərsizdi hələ bu uşaq,
Hələ çox dəyəcək yerə bu uşaq.
BİR BİBİM VARDI...
Baxışlarından ayrılıq,
Ayaqlarından yorğunluq tökülən,
Kirpiklərindən daş asılan,
Əllərinin qabarında illərin ağrıları göynəyən,
Səsində kimsəsizlik hönkürən,
Bəxtində təklik ulayan bir bibim vardı.
Üstündə əsərdi xatirələrin,
Xəyallarında yaşayardı bəxtəvərliyi.
Hıçqırıqları içində boğulardı,
Gecələrdi sirdaşı.
Əli Yerdən üzüləndə Göydən yapışardı,

"Allaha şükür" – deyərdi hər kəlməbaşı.
Boynunda gəzdirərdi dərdlərini,
Yerə qoymazdı.
Suya da, dənə də özü qaçardı,
Heç kimə qıymazdı.
Səssiz, səmirsizdi,
Qalsız, qeybətsizdi.
Barmağı üzük, qulağı sırğa görməzdi.
Yaylıq altında gizlədərdi saçlarını,
Bir dəfə ürək açıqlığı ilə hörməzdi,
Əli gəlməzdi.
Ovucları Tanrıya uzalı,
Dili dualıydı,
Kimsəyə deməzdi ürəyindən keçənləri,
Abırlı, həyalıydı.
...Qışı sevməzdi.
Soyuqdan göm-göy göyərən
əllərini nəfəsiylə isidərdi.
Sirrini heç kimə verməzdi,
Şeytandan qorxardı.
Yapışardı dərdlərinin ətəyindən,
Göyün altında, yerin üstündə tək-tənha vurnuxardı,
Qaçardı, yıxılardı, durardı,
Bir bibim vardı...

SEVGİ ŞEİRİ İSTƏYƏNLƏRÇÜN

Bir payız nağılıydı,
Ayrılıq qoxuluydu,

Sərsəmdi, yuxuluydu,
Gözümdə azdı getdi,
Bu sevgi göyərmədi.
Dərd yoğurdu, qəm əkdi,
Yerdən, Göydən nəm çəkdi,
Bir didərgin küləkdi,
Ruhumda əsdi getdi,
Bu sevgi göyərmədi.
Bəlkə də sınaq idi,
Tənəydi, qınaq idi,
Bir qəfil qonaq idi,
Xəzandan küsdü getdi,
Bu sevgi göyərmədi.
***
Bir payız yarpaqladı
Bir qızın yuxusunda.
Bir sevgi məktubunda,
Bir çiçək qoxusunda.
Ayrılığın içindən,
Xəzəllərin köçündən
Keçib dil açdı payız.
Bir qızın gözlərinə
Köçüb gül açdı payız.
Küləklərin, sellərin
Əlindən keçdi gəldi.

Dəydi daşa, qayaya,
Ölümdən keçdi gəldi.
Bir sevgi bitib qaldı
Payızın yaxasında.
Bir payız yarpaqladı
Bir qızın yuxusunda.
***
Səhər açıla,
bir əli çiçəkli döyə qapımı,
Qapım sevinə.
Yuxum kirpiyimin
ucundan sürüşüb düşə aydınlığa.
Səhərin qulağına pıçıldayalar adımı,
Adım sevinə,
Ürəklənəm.
Unudam axşamkı buludu, yağışı,
Küləyi unudam.
Baxışlarım qapıya qaça,
Ayaqlarım adıma,
Çiçəklənəm...
***
Sərçə dimdiyində açılar səhərim,
Şüşələr yuxulu-yuxulu dillənər.
İşığa açar gözünü
dünəndən qalan qayğılar,

Pəncərəmdə günəş tellənər.
Bir sərçə dimdiyində
dağılar şəhərin yuxusu...
Sonra evlər, maşınlar oyanar,
Yavaş-yavaş küçələrə
düşər addım səsləri,
Siqar qoxusu..