…Könül Şirvanlının şeirlərində ölməz bir ruh var, ürəyə sığal çəkən şirin duyğular var, ən başlıcası isə işıq var. Bu işıqdan hamıya pay düşür və bu işıqda Könül xanımın özünü görürsən, sözünü eşidirsən. Onun sözünü eşitməmək, şeirlərindən süzülən duyğuları, hiss və həyacanları duymamaq olarmı?
Şairin hər şeiri eşqdən, məhəbbətdən, Vətən sevgisindən yoğrulub. Onun sevgi şeirləri də, Vətən duyğulu, Məhsəti Gəncəvi, Xan qızı Natəvan ruhlu misraları da ən saf, ən təmiz hisslərdən yaranıb və şairin ürəyindən bulaq suyu kimi süzülərək oxuculara ünvanlanıb.
Şairlik də bir qismət işidir. Hər kəsin qismətinə yazılmır. Şairlik də, eşq də, vətənpərvərlik də, Vətən sevdalısı olmaq da, dünyanı və dünyanın adamlarını sevmək də, haqqın yanında dayanmaq da, qələmilə millətə xidmət etmək də…Könül xanımın qismətinə yazılıb. Bu da Tanrının payıdır. Bu paya şükürlər olsun!
Şairlik ömrünü şərəflə yaşayan, bir-birindən mənalı və düşündürücü şeirlərilə könül sarayımızı nura qərq edən Könül Şirvanlı «Salam olsun» şeirində yazır:

Ən gözəl dostlara Şirvan elindən,
Laləli, nərgizli gül gətirmişəm.
Şeirdən, nəğmədən min çələng hörüb,
Arzulu, dualı dil gətirmişəm.

Ən gözəl dostlara gül gətirən, arzulu, dualı dil gətirən şair poeziya sevərlərə də sevinc gətirib, könül rahatlığı gətirib, çünki onun şeirlərini oxuyan hər bir oxucu sevinc hisslərinə qərq olur, bir anlıq da olsa kədərini, qəmini unudur, özünü qayğısız bir aləmdə hiss eləyir.
Şairin misralarında inci kimi yan-yana düzülən sözlərin hər birində ruh var, nəfəs var, ümid var, gələcəyə böyük inam var. Bu da onu göstərir ki, şairin mövzu palitrası daha əlvan, daha çox rənglidir. Fikrimizin təsdiqi kimi bu misralara da diqqət yetirək:

Olubsa da gözlərimdə yaş gilə,
Boylanmışam bu həyata eşq ilə.
Tab gətirib hər acıya, müşkülə,
Bu dünyanın sınağını sevmişəm.

Şair nə qədər ağır sınaqlara çəkilsə də, gözlərindən yaş süzülsə də, yenə də hər ağrıya dözərək dünyaya eşq ilə, sevgi ilə baxıb.
Şairi yaşadan da, dünyaya bağlayan da eşqdir, məhəbbətdir.

Sənə şeir yazmışam,
Nə əzbərlə, nə oxu!
Sətirlərdən sevgimi,
Götür, qəlbinə toxu.

Bəli, Könül xanımın şeirlərini əzbərləməyə ehtiyac yoxdur. Onun şeirləri özü yaddaşa hopur, oxucunun ruhunu qidalandırır, hər misraya hopan sevgi duyğuları nur damlası kimi ürəkləri işıqlandırır…
Könül xanımın «Son vida» şeirini də həyacansız oxumaq olmur. Bu şeirdə şairin ürəyindəki «duyğular nə sətrə, sözə sığmayır». Az qala bir romana sığışa biləcək fikir və düşüncələri, hiss-həyacanları bir şeirə sığışdıra bilən şairin həm də fəlsəfi fikirlərinə heyrət edirsən, eyni zamanda məktəb illərini, son zəng gününü, qayğısız şagirdlik dövrünü… bir şeirdə əks etdirən şairənin kövrək və səmimi duyğularına şərik olursan:

Küsüb suallar da, istəmir cavab,
Susub kəlmələr də dodaqdan gedir.
Bircə zəng səsiylə, sanki uşaqlar,
Hürküb quşlar kimi, budaqdan gedir.

Könül xanımın hər şeirində onun mənəvi dünyasının bir parçası əks olunub. Onun mənəvi dünyasında təmiz, saf, müqəddəs sevgi duyğuları, eşq duaları, vətənpərvərlik hissləri, yurd sevgisi dəniz kimi çalxalanır.
O, nədən yazırsa yazsın, öncə «özünü yazır», ürəyinin səsini qələmə alır. Onun ürəyinin səsi oxucularınn ürəyinin səsiylə üst-üstə düşür və ona görə də şeirləri sevilə-sevilə oxunur:

«Həyat hekayəmiz» şeiri də fikrimizin təsdiqi deyilmi?

Hərdən fərəhlənib, coşub sevincdən,
Hərdən kədərlənib soldu ömrümüz.

Şeirlərindən də məlum olur ki, Könül xanım ədəbiyyata təsadüfən gəlməyib, ədəbiyyat onu özü çəkib ədəbi dünyaya gətirib. Gətirib ki, ədəbiyyatın ədəbi dünyasında Könül aldlı, Şirvanlı təxəllüslü bir şairənin də haqq etdiyi öz halal yeri olsun.
…Könül Şirvanlının bir neçə şeirini oxudum və iç dünyam işıqlandı. Bu işıqda gördüm ki,
hər söz öz ideal yerindədir, çünki onun şeirlərində «laxlayan» sözə rast gəlmədim. Həm də gördüm ki, Könül xanımın ürəyi şeirlərində çırpınır.
Onun şeirlərində hissin, ovqatın müasirliyi o qədər orijinal təsir bağışlayır ki, şair qələminin qüdrətinə heyrətlənməyə bilmirsən.
Bəli, Könül Şirvanlının şeirləri dünyaya işıq tutur. Bu işıqda dünya da, həyat da, insanlar da gözlərimiz önündə canlanır. Həqiqətən belədir. Bu həqiqəti dərk eləmək üçün gəlin Könül Şirvanlının şeirlərini birgə oxuyaq!

Hüseyn İsaoğlu Məmmədov, yazıçı - publisist,
AYB - nin və AJB - nin üzvü.

***

"HƏYAT HEKAYƏMİZ"

(ixtisarla)

Xatırla, əzizim, sənlə bu ömrün,
Bağçasın yaşadıq,bağın yaşadıq.
Nə addım atmadıq,nə yol getmədik,
Aranın,yaylağın, dağın yaşadıq.

Çiçək də topladıq,şehli çəməndən,
Ətriylə dəyişdi, dünyanın rəngi.
Bir anda boy atdı,qəlbdə arzular,
Quruldu büsatlar,çalındı cəngi.

Ümidlə oyandı, açılan hər gün,
Uçuşdu xəyallar,doldu ömrümüz.
Hərdən fərəhlənib, coşub sevincdən,
Hərdən kədərlənib, soldu ömrümüz.

Kasıb komamızda,gülüş səsləri,
Rəng verdi tavana, divara, daşa.
İllər hardan gəlib,,keçdi bilmirəm,
Səninlə bir ömrü,bitirdik qoşa.

"Salam olsun!"

Ən gözəl dostlara, Şirvan elindən,
Laləli,nərgizli, gül gətirmişəm.
Şeirdən,nəğmədən, min çələng hörüb,
Arzulu,dualı, dil gətirmişəm!

Aşmışam dağların, keçmişəm düzün,
Basmışam bağrıma, hər odun, közün,
Kökləyib saz üstə, ən şirin sözün,
Coşdurub sevdasın, sel gətirmişəm!

Baxdıqca hüsnünə, olmuşam heyran,
Görsəm ki, qəmlidir, qəlbim olur qan.
Namərdi ağladan, mərdisə hər an,
Öpüb-sarılmağa, qol gətirmişəm!

Könüləm,vurğunam, torpağa, yurda
Neynirəm qürbəti, ölsəm də darda?!
Xoş üzlə,salamla, bu ilk baharda,
Ürəkdən ürəyə, yol gətirmişəm!

Məhəbbətdən şeir yaza bilmirəm…

Məhəbbətdən şeir yaza bilmirəm,
O duyğudan çoxdan küsüb getmişəm.
Kim deyər ki, daha sevə bilmirəm,
Mən ömrümü sevgiyə həsr etmişəm.

Olubsa da gözlərimdə yaş gilə,
Boylanmışam bu həyata eşq ilə.
Tab gətirib hər acıya, müşgülə,
Bu dünyanın sınağını sevmişəm.

Tanrı eşqi taxtın qurub ürəkdə,
Halal zəhmət mayam oldu çörəkdə.
Gördüm hər kəs bir gün gedir xərəkdə,
İnsan adlı qonağını sevmişəm.

Hər mətləbi düşünmüşəm dərindən,
Söz açmışam şeytana öz şərindən.
Qorxub qəlbin xain, gizli sirindən,
Vicdanımın qınağını sevmişəm.

Beşikdəykən vurulduğum bir səsin,
Laylasında min sevdaya batmışam.
Ana,vətən,torpaq, qeyrət kəlməsin,
İlmə-ilmə bir mənaya qatmışam.

Hiss etmişəm məzlum qəlbin ağrısın,
Öz sevgimlə sarımışam, sıxmışam.
Mənim eşqim maldan-mülkdən yan keçib,
Məhəbbətə ayrı gözlə baxmışam.

Bagça-bağdan ətir alıb, gül dərib
Arzulara qarışmaqdı məhəbbət!
Allah verən azdı, çoxdu şükr edib
Həyat ilə barışmaqdı məhəbbət!

Sənə şeir yazmışam

Sənə şeir yazmışam,
Nə əzbərlə,nə oxu.
Sətirlərdən sevgimi,
Götür qəlbinə toxu.

Sənə şeir yazmışam,
Nə kəlmə var,nə heca.
Duyğular qanad açıb,
Eşqindən uça-uça.

Sənə şeir yazmışam,
Gecələrlə yarışıb.
Misralarda həsrətin,
Göz yaşımla qarışıb.

Sənə şeir yazmışam,
Şeir bənzəyir sənə.
İncitsə də sözləri,
Aşiq olmuşam yenə.