Mine Sarmış

"Bir kahvenin, bir demli çayın belki de bir damla suyun alışılmış tadını, başka bir insan değiştirebilir. Hatta tatsız bir çayla bile gönlüne kokusunu bırakabilir... Mesele çay değildir...semaver, ateş veya dağın başı, deniz manzarası ya da balkon trabzanları da değildir. Mesele samimiyettir. Yeni bir yola çıktıysan geriye boynunu çevirip çevirip dönmemektir. Kötü bir günü ya da geçmişten kalan yaraları, bir insan iyileştirebilir... Bir insanın yüzü, kalbi, ruhu güzelleştirebilir. Mesele, iyi niyet ve gayrettedir. Mutlu bir an, eskiye ayağın takılıp takılıp tökezleyip durmazsan, belki, yeni bir insanla hiç eskimeyecek anılara, yarınlara gebe olabilir... Mesele, görebilmekte, hissedebilmektedir. Bir insan, bir insan'a sil baştan dedirtebilir ve hatta eskisinden daha da mutlu edebilir... Mesele, can-ı gönülden isteyebilmektedir... İnsan, insana lazımdır, Allah'ta kula... Mesele, inancının kuvvetindedir. İnsan insana okyanus olmalıdır, yorulunca birlikte bir limana çekilebilme ve bazen de, fırtınaya kafa tutabilme gücüne sahipsinizdir... Mesele, ne kaptan, ne gemi, ne de yolcularıdır... Mesele, dümeni sıkı tutabilmektedir. İnsan, insana merhem olmalıdır, acıya dem değil...Çay acıyınca içilmez, insan soğuyunca çekilmez... Mesele, çay, kahve de değildir...Mesele, insanın mahiyetinde, coğrafyasında, toprağında, özündedir. Bir bütün olmak için tamamlanmak lazımdır... Mesele, iki yarımın tam olması için önce çekirdek olabilmektedir. Çünkü, çekirdeği olmayan hiç bir yarım, bir bütün olamaz. Köprünün altından çok sular geçti deyip o sularda boğulmak değil... Mesele, geçeceğin köprüler ile, yakacağın köprüleri ayırt etmeyi bilebilmektedir. Herşeyin bir vakti vardır, sükutu vardır, şükrü vardır... Kırılması gerekenle, sevilmesi gerekenin de. Mesele, gittiğin her kapıda neyi ne kadar istediğini bilip, dim dik durabilmekte, girdiysen hakla hakkıyla, edebinle oturabilmektedir. Yağmur yağabilir, ya bereket ya zulümdür İnsan hata yapabilir, ya şerdir ya hayırdır Mesele, Umudunun, inancına şemsiye mi, rüzgar mı yoksa Umut mu, değil mi ayırt edebilmekte. Küçük mucizeler de hayata dairdir, büyük felaketlerde... Mesele, doğduğuna nasıl inanıyorsa insan, öleceğine de inanabilmektedir. Hayat bir sınavdır... Kulun kulla sınandığı. Sabır beş vakittir, sınav vakitsiz... Şirk koşar bazı insanlar... Halbu ki, Allah rakipsizdir. Tevekkül edemeyen insan kimliksizdir... Mesele, doğruyla eğriyi ayırt edebilmektir. Yani yürektir, Allahın evidir, onu bilebilmektir. Tamamlanan diğer yarınla, çekirdek olabilmektedir... Mesele, dünya sayfasına değil, ahiret kitabında Cennete girebilmektir. En büyük sevgiliye kavuşmak varsa Aşkla... İşte o zaman, gülümse kaderine canla başla... Çünkü kaderin, senin yüreğindedir... Ve güzellik, kâlbinden yüzüne vuran en özel hazinendir. Gülümsemek bile, bir ibadettir. Gülümse... Gününüzü de ömrünüzü de güzelleştiren insanların, hayatınızda ve cennetinizde olması dileğim ve sevgilerimle.

Manevr.az