Rafiq Ələkbər 25 aprel 1964-cü ildə Yardımlı rayonunda anadan olub. Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvüdü. İndiyə qədər ona yaxın kitabı çap olunub. “İrfan-ı Aşq” adlı şeirlər kitabı Türkiyənin İstanbul şəhərində nəşr edilib. Azərbaycanın və Türkiyənin ədəbi ödüllərinə layiq görülüb. Şair dostumuza yeni-yeni yaradıcılıq uğurları arzulamaqla Zəfər Gününə həsr etdiyi şeirini və digər poetik nümunələrini Manevr.az-ın oxucularına təqdim edirik:

ZƏFƏR GÜNÜ
(8 noyabr Zəfər Gününə)

Vətən alqışlayır qədəmlərini,
Çoxdan gözləyiridik bu böyük günü.
Dərbənd gülümsəyir Xəzərə baxıb,
Elə bil açılıb Təbrizin eyni.

Adınla fəxr edib coşur ürəklər,
Yeni Zəfərlərlə yaşa, Vətənim!
Çoxdan tilsimdəydi Şuşanın ruhu,
Ruhun azad oldu Şuşa-Vətənim.

Dünya heyran oldu bu qələbəyə,
Bu Zəfər dillərdən-dillərə gəzər
Ulu Qarabağın xilası sanki,
Böyük İstanbulun fəthinə bənzər.

Bu Zəfər yazılıb şəhid qanıyla
Azadlıq naminə yüz yol and içdik.
Düşmənin qurduğu istehkamları,
Bir “Dəmir Yumruq”la dağıdıb keçdik.

Yurduma tuşlanan xain əllərə,
Bu Zəfər dərs oldu,-etməyin xəta

Yadlara əzəldən gözdağı olub,
Türkün düşmən bağri yaran ordusu.
Yolundan çıxanı cəza gözləyir,
Tanrı ordusudur-Turan ordusu...

Murov dağlarına Ağrı əl edir,
Kəpəz Savalanın görüşündədir.
Behşitdə rahat yat, Xətai babam,
Vətən qələbələr yürüşündədir.

Vətən alqışlayır qədəmlərini,
Çoxdan gözləyiridik bu böyük günü.
Dərbənd gülümsəyir Xəzərə baxıb,
Elə bil açılıb Təbrizin eyni.

Adınla fəxr edib coşur ürəklər,
Yeni Zəfərlərlə yaşa, Vətənim!
Çoxdan tilsimdəydi Şuşanın ruhu,
Ruhun azad oldu Şuşa-Vətənim.

Dünya heyran oldu bu qələbəyə,
Bu Zəfər dillərdən-dillərə gəzər
Ulu Qarabağın xilası sanki,
Böyük İstanbulun fəthinə bənzər.

Bu Zəfər yazılıb şəhid qanıyla
Azadlıq naminə yüz yol and içdik.
Düşmənin qurduğu istehkamları,
Bir “Dəmir Yumruq”la dağıdıb keçdik.

Yurduma tuşlanan xain əllərə,
Bu Zəfər dərs oldu,-etməyin xəta

Yadlara əzəldən gözdağı olub,
Türkün düşmən bağri yaran ordusu.
Yolundan çıxanı cəza gözləyir,
Tanrı ordusudur-Turan ordusu...

Murov dağlarına Ağrı əl edir,
Kəpəz Savalanın görüşündədir.
Behşitdə rahat yat, Xətai babam,
Vətən qələbələr yürüşündədir.

NİZAMİ GÜNƏŞİ

(Azərbaycanda 2021-cu il ölkə başçısı cənab İlham Əliyev tərəfindən
Nizami ili elan edilmişdir)

Sənət zirvəsində, söz zirvəsində,
Ən uca zirvədi, dağdı Nizami.
O,şərqin ən müdrik işığı idi,
Şərqə günəş kimi doğdu Nizami.

Döndü qibləsinə bütün taxtların,
Sözlə sarayları yandırdı-yaxdı.
Şahların taxtından əzəmətliydi,
Sözün qüdrətindən qurduğu taxtı.

Sirli elmlərin açarı onda,
Cağlayan dənizdi çoşqun sinəsi.
Sanki bu dünyaya yol göstərirdi,
Böyük Nizaminin söz xəzinəsi.

Ona qibtə etdi hətta fatehlər,
Dünyanı bürüdü şöhrəti,şanı.
Bərdəni,Gəncəni vəsf edən şair,
Heç vaxt tərk etmədi Azərbaycanı.

İlahi vergiydi hikmət boğçası,
Odda bişirəcək hər kəlməni o.
Göylərin izniylə yenilməz etdi,
Odlar diyarının Ağ elmini o.

Dünya ədalətdən uzaq düşübdü,
Yayılan sədası-haqqın harayı.
Uymadı yadların şirin dilinə,
Gəncədə oçağı –Turan sarayı.

İlahi paylarla sözü yoğurub,
Sözün meracında ucalan şair.
Qorqud müdrikliyi, Fitnə hünəri
Türkün pak ruhunda qocalan şair.

Nurunu göylərdən götürən ustad,
Allahla yaratdı bir Bağ, Nizami.
Vətən səmasında şəfaətçidir,
O, böyük övliya, o, şeyx Nizami.

****

Ömür dediyimiz qaraçı köçü,
Beşiyi məlumdur, məzarı harda?
Sonda barışırıq taleyimizlə,
Onu biz yaşadıq, Yazarı harda?

Harada gizlədək sevincimizi,
Həyat itirməsin bu incimizi.
Vuraq qayalara külüngümüzü,
Görək, qəm-kədərin azarı harda?

Ruhum dil açmasa sərtləşir ürək,
Ağır əzablara qatlaşır ürək.
Yatdıqca yuxuda yadlaşır ürək,
Bilinmir gileyi-güzarı harda

İki əllə yapış ömür yaşından,
Bəzən o ayırmır yazı qışından.
Göylərdə ev ucalt səvab daşından,
Soruşma bu yerin bazarı harda

ÖMRÜN NİŞANLARI

Vergülü sevmədim, cümlələrim də
Sözə yamaq vuran, söz saxlayandır.
Bəzən düşündüyün yarımçıq qalır,
Fikri-düşüncəni buxovlayandır.

Vergülü süvmədim həyatımda da,
Durğunluq anıdır ömrümə onlar.
Mənə kədər verən, mənə qəm verən,
Çox vaxt iztirabdır vergüllü anlar.

Onsuz da bu həyat qısadır, qısa,
Onda xoşbəxtlyə bəs necə çataq?
Cümlələr vergülə məhkumdur, bəlkə,
Ömürdən vergülü biryolluq ataq.

Bilirik gözəldir sevib-sevilmək,
Hardasa həyatın xoş anlarıdır.
Cümlələrdə durğu işarələri,
Elə bil ömrün də nişanlarıdır.

Həyatda cürbəcür oyunlar olur,
Udmaq şansın varsa bəxtə qoyulur.
Oynayıb qurtarcaq sən öz rolunu,
Oyun sona çatır-nöqtə qoyulur.

Sən ömür yolunda zirvəyə qalxsan,
Burada mütləqdir Tanrı diqtəsi.
Çalışın zirvədən uçurulmayın,
Uçmaq təhlükəsi nəzər nöqtəsi.

Cümlədə vergülə rəqibdir nida,
Cümlədə vergülü nidalar udur.
Əgər fəth etmisən qız ürəyini,
Deməli qalibsən bax, nida budur.

Bir yola köklənib yol gedən kimi.
O yolda nə qədər ağrı-acı var.
Bizi bu dünyaya bağlayan nədir,
Yəqin ki, yəqin ki, bağlayıcılar.

Günah buraxmayın həyatınıza,
Onlar cəhənnəmə təlaş səsidir.
Ömür dastanında nöqtəli vergül,
Sevinclə kədərin bölüşməsidir.

Tirelər vergülün doğmalarıdır,
Əzablı bir ömür daşımısan sən.
Gör, əgər ömrünüzdə nidalar çoxsa,
Deməli uğurlu yaşamısan sən.

Dünyaya göz açan, doğulan körpə,
Onun ilk gülüşü dan nöqtəsidir.
Ölümü nidaya qatmayın dostlar,
Ölüm bü dünyanın son nöqtəsidir.

ÜRƏYİMDƏN ÇIXMISAN

Ürəyim çırpınür “yar” deyə-deyə,
Ürək nə deyirsə yara yazıram.
Səni düşünəndə çox zaman gülüm,
Qəlbimin səsinə qulaq asıram.

Sevgi bir dəryadır-ucsuz-bucaqsız,
Onun dalğaları ömrə yığışır.
Eşqin sərhədləri hüdudsuzdursa
Bəs, nədən bir kiçik qəlbə sığışır?i

Bizi bağlayan çox tellər yoxsa da,
Sənə ürəyimlə bağlanmışam mən.
Vətən fədaisi cənnətə gedər,
Eşqin fədaisi dönər dinindən.

Ləpəli dənizdir ürəyim yəqin,
Çay kimi qəlbimə axmısan mənim.
Bilmirəm dünyaya insantək gəldin,
Yoxsa ürəyimdən çıxmısan mənim.

GÖYLƏR QİSMƏTİMDİR

Yenə üz tutmuşam kədər dağına,
Dağ saxlamaz dərdi, əlacı göydə.
Ömrüm sanki dönüb göy qurşağına,
Bir ucu yerdədir, bir ucu göydə.

Yaşamaq özü də zülümdür, Allah,
Hələ dayanmıram, hələ gedirəm.
Ömrün son mənzili ölümdür, Allah,
Son mənzilə gülə-gülə gedirəm.

Göy imiş bəlkə də əzəl qismətim,
Günəşə baxıram, Aya baxıram.
Bu yer qurtaracaq günahdan çətin,
Günahı olmayan Göyə baxıram.

Bəlkə də arıya bənzəyək bir az,
Günah əməllərin onda sonu var.
Arı pətəyində ilahi nizam,
Arı dünyasının öz qanunu var.

Tanrı göy üzünü qorumaq üçün,
Təmizlik bəxş etdi ançaq göylərə.
İlahi mələklər göylərdə sakin,
Öz şər mələyini göndərdi yerə.

Pozulur dünyada haqqın gərdişi,
Bu dünya fırlanır, çox nəhs fırlanır.
Qiyamətə qalıb dünyanın işi.
Çünki dünyamızda İblis fırlanır.

Göydə ulduz payım, göydə bürc payım,
Taleyim, qismətim göylərə bağlı.
Ruhuma Tanrıdan gələn güc payı,
Mütləq Yaradanı dərk edən ağlım.

Nədən sıxılıram, İlahi, nədən,
Deyəsən cismimə bu dünya evdir.
Tapmıram bu sirrin izahın nədən,
Yerdə yaşasam da, göyləri sevdim.

Yenə üz tutmuşam kədər dağına,
Dağ saxlamaz dərdi əlacı göydə.
Ömrüm sanki dönüb göy qurşağına,
Bir ucu yerdədir,bir ucu göydə.

O, QIZIN GÖZLƏRİ YOL ÇƏKİR HƏLƏ

Belə tənhalığa yovuşa bilmir,
İçindəki qəmdən sovuşa bilmir.
O qız sevdiyinə qovuşa bilmir
O qızın gözləri yol çəkir hələ.

Hələ boynu bükük gülə bənzəyir,
Sözünün üstündə durub gözləyir.
Ürək üsyan edir, ağıl “döz” deyir,
O qızın gözləri yol çəkir hələ.

Sevənlər son məktub yazıb gedirlər,
Bəxtdən gileylənib, susub gedirlər.
Qapıdan elçilər küsüb gedirlər,
O qızın gözləri yol çəkir hələ.

Eşqin atəşində yanıb bişəcək,
Üç il belə getdi, gözlər beşəcən,
Bəxti göy zənbillə göydən düşəcək,
O qızın göləri yol çəkir hələ.

TƏNDİR

Niyə həyətlərdə təndir azalır,
Bəlkə od payımız yaddan çıxıbdır?
Bizim yurdumuzun od ürəyi var,
Bizim çörəyimiz oddan çıxıbdır.

Tanri bu torpağa od ruhu verib,
Odlar diyarını odla yaşadar.
Tanrı yaradıbsa ruh verib demək,
Hətta torpağa da, hətta daşa da.

Müqəddəs təndirdə odla oynamaq,
Hörmüzə, Odərə hörmət işidir.
Həyətdə tikilən təndir, qardaşım,
Yurdun oda olan sitayişidir.

Təndirdən od çıxır, oddan tullanım,
Onda itəcəkdir hər ağrı-acım.
Kündəni təndirə yapdığı anda,
Oda, bərəkətə əyilir bacım.

Tanrı bu torpağa od ruhu verib,
Bəxtini yazmaqsa yaddan çıxıbdır.
Təndirdə həm od var, həm də bərəkət,
Bizim çörəyimiz oddan çıxıbdır.

İNDİKİ SEVGİNƏ EHTIYACIM VAR

İndiiki sevginə ehtiyacım var,
İstəsən qına sən sonra da məni.
Əlimyandıdayam təmiz sevgiyə,
Sən sevsən, sevəcək Tanrı da məni.

Rəhm eləyib dilə mənə amanı,
Qovum üfüqlərdən çəni-dumanı.
Sevgim sevindirsin göyü, səmanı,
Sən sevsən, sevəcək Tanrı da məni.

Tanrı kömək durar hər anımızda,
İlahi nur vardır inamımızda.
Göylərdən gələcək ənamımlızda,
Sən sevsən, sevəcək Tanrı da məni.

QONŞU QIZ

Mən duyuq düşəndə artıq gec idi,
Artıq göz altdaydı qonşunun evi.
Mənə xəbər verdi məhlə dostlarım,
Mənim sadiq dostim qonşu qız sevir.

Deməli həyətda sevmək var imiş,
Bu duyğu ilk dəfə qəlbimi sıxdı.
Mən ona nə qədər oyun öyrətdim,
Sevməyi öyrətmək yadımdan çıxdı.

Ağacdan çaparaq atımız vardı,
Yarış düzəldərdik dağlar qoynunda.
Mənimlə gizlənpaç oyunu quran,
İndi başqasıyla eşq oyununda.

Bu həyat nə qədər amansız imiş,
Gülü də qoymurlar gül tək açmağa.
Ona yol vermişəm, qapı açmışam,
O gedib özgəyə ürək açmağa….

…Bu gün gəlin köçür qonşu qız daha,
Necə rəvac verdi yadın olmağa.
Mənim məhlə dostum, uşaqlıq dostum,
Gedir başqasına qadın olmağa…

…Niyə gəlin köçdün, ay qonşu gözəl,
Bizim məhləmizdən gül qoparırsan.
Sənin bu gedişlə öz diləyin var.
Bəs, mənim ömrümdən nə aparırsan?

Başı toy-düyünə qarışan gözəl,
Kimdən alacaqsan de, sorağımı.
Getdin bir ocaq da çıraq olmağa,
Apardın mənim də uşaqlığımı.

Rafiq Ələkbər

Manevr.az