Manevr.az Təranə Dəmirin şeirlərini təqdim edir:

***
Hələ ki, həqiqət ac yalavacdı,
Hələ axşam- sabah söz yoğururuq.
Hələ ki, bilmirik nə bişiririk,
Yalan yoğururuq, düz yoğururuq.

Neçə sınığı var, neçə çatı var,
Ümid neçə yerdən sarınar ,Allah.
İndi elə vaxtda yaşayırıq ki
Ölmək də günahdı, qalmaq da günah.

Gündüzün gecədən xəbəri yoxdu,
Qaranlıq işığı pusur min ildi.
Bizim sözümüzün döz azarı var,
O da içimizdə susur min ildi.

Adlaya bilmirik bu daş divarı ,
Boğulub ölürük ömür qəfəsdə.
...Səs salma hər tərəf dar ağacıdı,
Dinəni asırlar həqiqət üstə .

***

Ömür təqvimindən bir gün də düşdü,
Bir gün də tükəndik öz içimizdə.
Bir gün də sakitcə gəlib ötüşdü,
Bir gün də boğuldu söz içimizdə.

Bir az da gücləndi ağrılarımız,
Bir az da çoxaldı çiləmiz ,Allah.
Bir az da yoruldu ayaqlarımız,
Bir az da böyüdü şələmiz ,Allah.

Bir az da itirdik taqətimizi,
Bir az da səbrimiz damanda qaldı.
Yenə alammadıq qiymətimizi,
Yenə də fikrimiz gümanda qaldı.

Yenə üstümüzə gəldi ev - eşik,
Yenə bir ümiddən tuta bilmədik.
Bildik ki, bir gün də vaxt itirmişik,
Bildik aldanmışıq, ya da...bilmədik.
***

Torpağın altından ömür,
Ömürün altından baxt,
Baxtın altından tale,
Taleyin altından vaxt
Asılıb.

Yarpaq saplağından,
Saplaq budağından,
Budaq ağacından,
Ağac ayağından
Asılıb.

Ürək sevgidən,
Sevgi nağıldan,
Nağıl gecədən,
Gecə xəyaldan,
Xəyal yalandan
Asılıb.

Dalğalar sahildən,
Sahil dənizdən,
Dəniz qayadan,
Qaya göy üzündən
Asılıb.

Ümid arzudan,
Arzu duadan,
Dua Allahdan,
Allah havadan
Asılıb.

***

Mənim ürəyimdə həsrət böyüyür,
Gözümün yaşından içir bu həsrət.
Küləyə döyünür, yağışa düşür,
Dərədən, təpədən keçir bu həsrət.

Hayana gedirəm məni çağırır,
Səsə aldanıram körpə uşaq tək.
Bu yolun başında tənhalıq varsa
Xəyallar qurmağım nəyimə gərək?

Neçə qat qabıqdan çıxır bu ürək,
Hər qatın altından bir ilan çıxır.
Ay aman, bu boyda dərdin içində
Adamın adı da yadından çıxır.

Hələ ki, alovdan, hələ ki, oddan,
Hələ ki, göynəkdən keçir bu sevgi.
...Hələ arınıram sənsizliyimdə,
Hələ ki, ələkdən ķeçir bu sevgi.

***

Hələ ki, bişməyib, çiydi bu sevinc,
Yoxdu istiotu, duzu, ay Vətən.
Hələ ki, quruca küydü bu sevinc,
Sonradan çıxacaq səsi, ay Vətən!

Hələ dilimizdə neçə ağı var,
Hələ könlümüzdə şəhid dağı var,
Hələ yaramızın sağalmağı var,
Hələ qaysaq tutur üzü, ay Vətən!

Hələ qan iyi var çiçəkdə, otda,
Göy ayrı havada, Yer ayrı notda,
Neçə həqiqət var zülmətin altda,
Hələ aldadırlar bizi, ay Vətən!

Bu ağrı-acının neçə kökü var,
Əzilib, tökülüb torpaq o ki, var,
Hələ üstümüzdə minnət yükü var,
Bizdədi şeytanın gözü, ay Vətən,
Bağışla, bağışla bizi, ay Vətən!

***

Bu da bir sevdaydı, yaşadıq, bitdi,
Keçdik ayrılığın Qıl körpüsündən.
Keçdik adamların söz bazarından,
Qeybət körpüsündən, qal körpüsündən.

Zülməti dolaşdıq, işıqdan keçdik,
Aldatdı həm gündüz, həm gecə bizi.
Adlaya bilmədik bu ayrılığı,
Azdırdı bu şəhər, bu küçə bizi.

Dünəndə yoruldu bu günümüz də,
Bir yol tapmadıq ki, sabaha gedək.
Elə addım-addım geri çəkildik,
Gücümüz olmadı qabağa gedək.

Nə tapdıq içindən ayrılıq çıxdı,
Təzədən sınadıq baxtı, uduzduq.
Gördük payız həsrət, qış ayrılıqdı,
Uduzduq zamanı, vaxtı uduzduq.

Bu da bir sevdaydı, yaşadıq , bitdi,
Əvvəli də qınaq, sonu da qınaq.
Keçmədik bu divar, hasar həsrəti,
Babalın payızın boynuna yıxaq.

Manevr.az