"Ömürlük məhkumsan xəyallarıma" - Ülviyyə Əbülfəzqızı

       


QORXUTMAZ MƏNİ
               
Gözlərin qəlbimi çəkərkən dara, 
Sanma ki, lal dilim sənə yalvara.
Susub dözəcəyəm hər ağrılara,
Ayrılıq cəlladsa, qorxutmaz məni.

Yalan kilidinə aşiq açarlar,
Haqqın qapısından qorxub qaçarlar.
İlanlar sevərək zəhər saçarlar,
Zəhərin canımda qorxutmaz məni.

Yoxluğun tələsir əcəl çağıra,
Əcəl də qapımda gəlib bağıra.
"Çıx çölə"- söyləyə, mənə çığıra,
Sənsizlik sonumsa, qorxutmaz məni.

Ayrılıq bir atəş, külə döndərib,
Ruhumu tüstütək göyə göndərib.
Külümü göydən də yerə əndərib,
Tez, tələs, səpələ, qorxutmaz məni!

                             

Vallah, Kainatın qulağı batar

 Ömürlük məhkumsan xəyallarıma,
 Halımdan razıyam gileylənmirəm.
 Qəlbimdə tikanlı kollar kimisən,
 Ağrılar səbəbi, mən ki dinmirəm.

 Bir ömür dustağam mən bu sevgiyə,
 Deyirlər məhbuslar küsər həyatdan.
 Daş üşüyər deyə, saran yosunam,
 Bu yosun çıxarmı, söylə heç yaddan?

 Gündüz xəyalımsan, gecə röyamsan, 
 Mahir ovsunkarsan, mən anlamıram.
 Necə başarırsan, bütün bunları?
 Sən Allah, incimə, yox danlamıram.

 Əl atsam, əllərim səmanı oxşar,
 Xəyalın da ürkək özünə bənzər.
 Bəzən də utanıb qaçıb gizlənər,
 Bəzən də sevgisin özündən gizlər.

Dilinin daş yükün mən boşaldaram,
Dönərək bülbülə o, cəh-cəh vurar.
Sevgimdən tikərəm uca sarayı,
Qəlbin də sarayda   hökmdar olar.

Soyunub daş donu çırpınar ürək,
Dilin də lallığın daşını atar.
Elə qışqırarsan bu Kainata,
Vallah, Kainatın qulağı batar!