APRELDƏ VƏTƏNƏ YAZILAN ŞEİR...

Üst-başın qan içində,
bədənin dolu qəlpə.
Sinən səngər çapıqlı,
gözlərin qan çanağı...

Bu il torpaq bətnindən
yazın ölü doğuldu,
aprel gecələrində.
Lalələrin məskəni
düzün ölü doğuldu,
aprel səhərlərində...

Canı ağrıyan Vətən,
gözü ağlayan Vətən.
Sınıxdığını duydum,
saralan otlarından,
qorxub sənin boynuna
sarılan otlarından...

...Əsgər məktublarını
kol dibində nərgizlər,
bənövşələr oxudu,
kəlmələr qan qoxudu.
Gözlərini qan tutmuş
qəlpələr dəydi sənə,
gözü çıxsın yağının...

Ancaq ağrıma belə...,
itirdiyin torpaqdan
canına can calandı,
canına qurban, Vətən...

...Sənin sağalmağının
bir yolu, bir çəmi var,
sənin yaralarının
bircəcə məlhəmi var:
onun adı SAVAŞDI-
onun adı QƏLƏBƏ..

AĞ GECƏNİN NAĞILI

Ağ dəvələr ağ gecədə
ağ yollarla yön almışdı üzü Qərbə.
Ağ yuxular, ağ arzular
çin olmuşdu bu ağ gecə.
Bir ağ karvan yol gedirdi
ağ günlərin işığına.
...Ağ ümidlər, ağ gümanlar
ağ dağlara aparırdı ağ karvanı.
Bu gecənin ağ həsrəti,
ağ hicranı əriyəcək.
Ağ vüsala qovuşacaq
bu ağ karvan.
...Bu bir ağ nağılıydı,
bu nağılda ağ elədim,
buna heç kəs inanmaz.

SƏNİ KƏLBƏCƏRƏ APARAMMIRAM
(Anama etiraf)

Nə umub küsürsən, qurbanın olum,
bağlanıb bənd, bərə, aparammıram.
məndə təpər yoxdu, düşməndə insaf,
incimə boş yerə, aparammıram.

Söndü o yuvanın odu, ocağı,
yoxdu bizdən daha bir umacağı.
unut Dəlidağl, “Novlu bulağ”ı,
öyrən bu şəhərə, aparammıram.

Yanırsan, göylərə bülənddi tüstün,
görürəm, çox vədə vurmuram üstün.
çəmənlər pərişan, çiçəklər küskün,
qan tökür dağ, dərə, aparammıram.

Ta demirəm sağlıq olsun, ay ana,
boşalanlar birdə dolsun, ay ana.
Namiq adlı oğlun ölsün, ay ana,
səni Kəlbəcərə aparammıram.

ÜŞÜYÜR

Düşmən gülləsindən qaya çapılıb,
həsrətdən dağların qaşı çatılıb.
sınıq pəncərəli, sınıq qapılı,
Allah, evimizin daşı üşüyür.

Dəli bir haraya kökləndi qəlbim,
dərd yükü çəkməyə köhnədi qəlbim.
dərin bir ah çəkdim, göynədi qəlbim,
ağladım, gözümün yaşı üşüyür.

Gədiklər, bərələr tar bağlayıbdı,
tavana əl dəymir, tor bağlayıbdı.
yolları, izləri qar bağlayıbdı,
bu fəsil bir kəndin qışı üşüyür.

Bu yaram sağalmaz, loğman, ha sarı,
toxunsan, artacaq ağrı-azarı.
orda yad əlində ata məzarı,
burda ürəyimin başı üşüyür.

XATİRƏ VƏ NİFRƏT
(Dostum Cəsarət Qasımova üz tutaraq...)

...xatirələrim
bağımızdakı alma ağaclarının
budaqlarından,
alça ağaclarının çiçəklərində
asılı qaldı.
Bir də atamın məzarına
qısılı qaldı.
Bir gün geri dönəcəm
xatirələrimi yığmaq üçün-
alma ağaclarının
budaqlarından,
alça ağaclarının
çiçəklərindən.
Ancaq atamın məzarından
xatirələrimi götürməyə
üzüm qalmayıb.
Bilirəm ki, atam
xatirələri nifrətə çevirib
tüpürəcək üzümə...

TORPAGA BİR TABUT SÖZ BASDIRDILAR
(Məmməd Aslanın atirəsinə...)

I
İnsanlar bir tabut söz qaldırdılar,
bu sözün altında hər ürək dözməz.
Torpağa bir tabut söz basdırdılar...
çəkəcək canına sözün qanını,
yeyib dadlanacaq, sözü, şeiri,
gözü doymayacaq bu şirin daddan.
...Torpağa bir tabut söz basdırdılar...
indi kəpənəklər sözə qonacaq,
arılar şirəsin sözdən çəkəcək.
ürəkdən çəkəcək, gözdən çəkəcək.
Bu məzar söz adlı bar gətirəcək,
çiçək bitirəcək, gül bitirəcək...
Burda "göyərəcək, hər kəlmə, hər söz".

II
Uca kürsülərdən şeir deyirlər,
"söz satıb" nə qədər çiçək alırlar,
şairlər güllərdən şirə çəkirlər,
şeir hörürlər...
...Şairlər üzünə söz tutub ölür.
Söz tutub üzünə gedir şairlər,
haqqın dərgahına və ayağına...
Bir az yüngül olur şair cəzası,
sözə bağışlanır nə günahı var...
....şair öldü!

DƏNİZDƏ BOĞULANLARA

Sizin arzularınız
gözünüzdə qalmadı,
gözünüzdə boğuldu.
Sizin ölümünüz
bambaşqa ölüm,
su ölümü, dəniz ölümü...!
Sizə balıqlar ağladı,
səssiz ağladı,
hamıdan qabaq.
Balıqların göz yaşından
bir az da artdı dəniz.
Dəniz də ağladı bir az,
gözünü qan tutmuş dəniz,
əli qana batmış dəniz...
Sahildən qorxub
çəkindi dalğalar,
günahından utandı.
Yosunların arasında,
ilbizlərin kölgəsində
gizləndi dalğalar.

XAN LAÇINA GEDƏ BİLMƏDİ, AĞA LAÇINLI

Üçcə dəfə gördüm
Ağa Laçınlını-
ağa kişi kimi;
sözünün ağası kimi;
Ağa Laçınlı kimi.
Söhbətinin dadı
qaldı damağımda-
bal kimi;
şəkər kimi;
şərbət kimi.
Sonra araya vaxt düşdü-
ayrılıq kimi;
hicran kimi;
həsrət kimi.
... Çiçəklərin ballanmağını
arılardan qabaq duyurdu
Ağa Laçınlı.
Laçın dağlarından
şirə toplayıb kitab şanlara
hörürdü Bakıda...
Auditoriyalarda
bal daddırırdı
tələbələrinə...
Sonra karxana
auditoriyalardan
beçələrini uçururdu:
şirə çəkməyə,
bal toplamağa...
...On beş il
xan Laçına gedə bilmədi,
Ağa Laçınlı:
şirə çəkməyə,
bal toplamağa.
Bakıda mayasını yedi və...

AĞRI

Bu gecə duz basdım
Təbriz ağrıma,
Dərbənd dərdimə,
Zəngəzur həsrətimə,
Borçalı göynərtimə,
Qarabağ yarama…
Cızdağım çıxanacan
yanım deyə…
Yuxum ərşə çəkilsin deyə….
Şərti ad qoydum onlara:
ürəyimə Təbriz,
sinəmə Dərbənd,
bir gözümə Zəngəzur,
birinə Borçalı,
dilimə Qarabağ…
Hərəsi öz dilində ağladi məni….
duz basdığım yaralarım….
Of, canım göynəyir….

ATA HƏSRƏTİ

Bu gecə atamın ruhu qonağım,
bu gecə ən əziz qonağım gəlib.
Bütün qonağımın şahı qonağım-
mənim arxam gəlib, dayağım gəlib.

Ay ata, qoy sənə doyunca baxım,
mən ona bu sözü söyləyəmmədim.
Sənə qulluq edim, atam-qonağım,
atama mən qulluq eyləyəmmədim.

Doyunca ay ata, sözü demədim,
ata nəfəsinə isinməmişdim.
Ay ata, həyatı belə bilmədim,
belə fikirləşib, düşünməmişdim.

Daha fikirləşmək, düşünmək meylim,
özümə təsəlli tapammasam da.
Ata, böyümüşəm mən indi xeyli-
boyda tay-tuşlara çatammasam da.

Atalı günümün düşüb söhbəti,
məni ovunduran göz yaşım olub...
Ata dərdi, intizarı, həsrəti
mənimlə doğulub, yaşdaşım olub.

BU DƏRD

Bu dərd çəkdikcə qurtarmır,
Çəkdikcə gördüm böyüyür.
Çölümdə mən kiçilirəm,
İçimdə dərdim böyüyür.

Dön geriyə, bax, demədim,
Bu qismətə baxt, demədim.
Nə istədi yox, demədim,
Nəyim var, verdim, böyüyür.

Güvəndim sənin gücünə,
Ürəyim, məndən incimə.
“Bəxtəvərəm”, nə vecimə,
Böyüyür dərdim, böyüyür.

AXTARIRAM

Mən özüm-özümə yadam, gəzirəm,
gəzirəm dünyanı, atam, gəzirəm,
dərdimi deməyə adam gəzirəm,
qəbrimi qazmağa yer axtarıram!

Mən gen yol tutmuşdum, cığıra çıxdı,
bu yol da axırki axıra çıxdı,
nə alıb satdımsa, çıxara çıxdı,
mən beş itirmişəm, bir axtarıram.

Bu bəxtlə, qismətlə heçəm dünyada,
xoş günə tapmadım bir çəm, dünyada,
bu dəli başımla sərsəm dünyada,
ocaq axtarıram, pir axtarıram.

TANRIYA İKİ ŞEİR
I
Qarğıs da tale payıdı,
Nə verdin qəbulum, Tanrım.
Dərd verən əlin var olsun,
Böyükdü səbrim, Tanrım.
II
Bir yer göstər, çıxım gedim,
Yaşaya bilmirəm, Tanrım.
Ən əziz dərdimi belə,
Oxşaya bilmirəm, Tanrım.

Saxla o gedən qoşunu-
Yüyürüm mən də qoşulum.
İçimdən ağrım qaşınır,
Qaşıya bilmirəm, Tanrım.

Qəbul eylədim nə verdin,
Dözürdüm, onda nər idim.
Bağışla, indi bu dərdi,
Daşıya bilmirəm Tanrım.

BU KƏND...
(Cavanları qazanc arxasınca yad ellərə üz tutan,
5-10 qarı-qocanın ixtiyarına qalan kəndin mənzərəsi)

Tin-tin, küçə-küçə qocalır bu kənd,
üstündən, başından yetimlik yağır,
damından-daşından yetimlik yağır.
Küçələrin gözü yol çəkir,
bu kəndin itləri yad nəfəs gəzir
hürməyə...
Gedəni-gələni yoxdu bu kəndin.
Burda qulaq batır sükut səsindən.
Qonşu uşağın ərköyünlüyündən
beli əyilən ağac çəpər,
indi olsa qulağına səs təpər.
Hörümçəklər tor bağlayıb
qapıların kilid yerində.
Sükutdan rəngi solub,
boyası saralıb pəncərələrin.
Qulağı bir addım səsinə təşnə.
Çox qoca görünür bu kənd yaşından,
bu kəndin "cavanı" yetmiş yaşında,
bu kəndin qocası yaşını bilmir,
itirib ağlını, huşunu, bilmir.
Burda arzuları dəfn eləyirlər,
başdaşı qoyurlar xatirələrdən.
Burda ölüm dəbdə, əcəl sevilən.
Bir-birə başsağlığı verməzlər burda.
Qəbristanlıq böyüdükcə, kənd kiçilir.
Bir gün bu kəndin girəcəyində
bir lövhə asılacaq: burda insan yaşamır.
Sonuncu ölünü
Tanrı götürəcək yerdən.

KƏPƏNƏK SEVGİSİ

I
Bir çimdik canınla
necə sevirsən bu qədər gülləri,
çiçəkləri sən?
Necə qanın qaynayır
sənin gülə-çiçəyə,
sənin ki, qanın yoxdur,
qansız da sevgi olar?
...Mənim qanım olsa da,
sənin kimi sevmədim nə gülü,
nə çiçəyi, nə də ki, adamları...
Sənin sevgin dünyada
ən ilahi bir eşqdir!

II

...gülləri nə qədər
sevsələr də
ölümünə ağlamırlar
kəpənəklər.
Bir məqamlıq
ömürlərində gül sevdasını,
gül sevgisini
heç nə əvəz eləmir.
Ən ağrılı ölüm belə
ağlatmır kəpənəkləri.
Kəpənəklər
güllərin
sevdasından
özləri ölür!

TÜRKÜN ŞEİRİ

Çəkmədiyim zillət yox,
daha öndə zülmət yox.
Türkdən böyük millət yox,
Tanrı Türkü qorusun!

Sevməyənlər kor olsun,
dost var, düşmən xar olsun,
Tanrı Türkə yar olsun,
Tanrı Türkü qorusun!

Çəkmirəm acı, ağrı,
çatlasın düşmən bağrı,
yolum göylərə doğru,
Tanrı Türkü qorusun!

Əllidən, mindən belə,
səndən və məndən belə,
Altaydan, Çindən belə,
Tanrı Türkü qorusun!

Bölgə-bölgə Turandı,
bütün ölkə Turandı,
dünya Türkə Turandı,
Tanrı Türkü qorusun!

Nə yoruldum, nə durdum,
sevgim çox sənə, yurdum,
yaşar olsun Boz Qurdum –
Tanrı Türkü qorusun!

VAĞZAL GƏRAYLISI

Uzun ayrılıqlar
vağzallardan başlayır...
Qatarların, təyyarələrin...
çiyinlərində daşınır
şəhərlərə...
Vağzallarda doğulur,
daşınır ayrılıqlar.
...Divarların yaxasına
mıxlanmış tablolar
alın yazımız sanki.
Böcək gözlü işıqlar tale
yolumuzu aydınlaşdırır.
Yellənən əllər və
"hələlik" sözü
ayrılığın təsdiqidi
burda.
Hər qərib baxışın
rəsmi cızılır
vağzal divarlarına.
Gedənlərin dilində
vağzal bayatısı
ikicə kəlmə-
"mən getdim...."

OTEL OTAĞINDAN "REPORTAJ"

....uzaqlardasan,
nə görüş vədi var aramızda,
nə də əlvida anı...
Uzun yolların əyninə biçilir
xəyallarım hər gün...
və ayrılıq rəngində
yuxular görürəm hər gecə.
...indi on ikinci otel otaginin
künc-bucağında
xatirələrimiz bar verir:
ayrılıq adında.
...Səndən sonra ümidimin
şəkıllərini cızdım otel
otağının divarlarına.
Şəkıllər ölmür axı.
Dön geri, şəkıllərin saglığına...

AYRILIQ HAVASI...

Son duamı
oxudum
ayrılıqlar üzünə.
Ayrılıqlar qibləsinə
dayanıb.
Bütün ayrılıqların
səmti birdi,
ahı ürəkdən qopur.
...Ayrılıqlar oxudum,
bu aylı
gecənin səssiz
xatirəsinə...
Ayrılıq duaları
dəli sevdaların
ruhuna bağışlanır.
Bütün ayrılıqların
qibləsi
eynidi:ağrısı
soldan başlanır.

SEVGİ SÜKUTU

Sən verən saatda
zaman dayanıb,
əqrəblər donubdu
“on beş qırx beşdə”.
Mənim ad günümdə
bağışlamışdın,
sükut ömrü yaşayan bu saatı.
Zamanın ən ağır yükü çiynində,
ən ağır yükünü götürüb vaxtın,
susub ölçüsünü itirib vaxtın,
əlləri qoynunda durub dayanıb.
(Zaman əqrəbləri yorub dayanıb)
Nə mən doğulmuşam
“on beş qırx beşdə”,
nə sən doğulmusan
bizə dedilər.
Bəlkə bir-birə olan
sevgimiz ölüb o an,
nə mən bunu bilmişəm,
nə sən onu duymusan.
Təzədən işə salıb
qursam da o saatı,
o ömrü ta yaşamaz.
Nakam sevgimizin matəm anıdı,
"on beş qırx beş."
Nə isə...
Sənə olan sevgimin,
sonra ölən sevgimin
əziz xatirəsini
bir dəqiqəlik sükutla
tez-tez yad eləyirəm,
saat “on beş qırx beşdə”.

ŞƏKİLLİ ŞEİR

Mənə şəkil göndərdin...
o şəklin içində hər şeyin
öz şəkli var:
Baxışın öz şəkli var,
ürəyin öz şəkli var.
Ağrının öz şəkli var,
göynəyin öz şəkli var...
Mənə şəkil göndərdin...
...bilirsənmi gəlişi
heç hansı ana düşdü?!
sənsizliyin ağrısın çəkən
məqama düşdü.
Mənə şəkil göndərdin,
nə rəngli şəkildi...
Bomboz ağrılarıma
duz basar, "məlhəm" olar...
Göyərər ağrılarım,
qaysaqlamaz, nəm olar.
Bundan belə hər dəfə
o şəklə baxanda
xumarlanar gözlərim,
baxışlarım dəm olar...
Mənə şəkil göndərdin....

DEMƏ

Keçdim dünyanın içindən,
boşca qəfəsmiş demə.
Qulaqları batıran,
quruca səsmiş demə.

Baxdım ondan köçən köçə,
baxdım özüm keçə-keçə,
baxdım badə içə-içə,
bu da bir həvəsmiş demə.

Daha hər şeydən bezmişəm,
məzədən, meydən bezmişəm,
əlimi səndən üzmüşəm,
yaşamaq nə pismiş demə.

BİR GECƏNİN GÜNDƏLİYİ

Gecə sükut içində,
ağrılarım oyaqdı.
Saat zamanı ölçür,
ölçür vədəni, vaxtı.

Ayın zülmət işığı,
pəncərəmdə dolaşır.
Arzularım mürgülü,
fikirlərim dolaşıq.

Heç nə ovuda bilmir,
ürəyimin çatını.
Bu zəhər siqaret də,
itirib “bal” dadını.

Ayaq səsi batırmır,
qulağını küçənin.
Taleyimi buraxdım,
insafına gecənin.

Gecə sükut içində,
ağrılarım oyaqdı.
Saat zamanı ölçür,
ölçür vədəni, vaxtı.

DAĞLAR OĞULLARINA TELEQRAM

(Yağı düşmən indi də qürur mənbəyimiz,
arxa bildiyimiz dağlarımızın torpağını daşıyır)

Qızıl-qızıl dağlarımızı yağı sökür,
torpağını çəkir,
özümüzə "dağlar oğlu" deyirdik,
adsız qaldıq.
Dağlarsız çaylar quruyacaq,
balıqlar öləcək.
(Dağların gözünün yaşıdı çaylar)
Cığırlar itəcək, bulaqlar öləcək,
çəmən, çiçək olmayacaq,
arı, böcək olmayacaq,
heç yağış da yağmayacaq dağlarsız.
Özümüzə "dağlar oğlu" deyirdik,
qürurumuzu sökürlər.
Vay dədəm, vay,
biz hələ yaşayırıq!

QARDAŞ
(Dağlarda güllələnən güllərin əziz xatirəsinə)

Gülü güllələndi, çiçəyi öldü,
yarpağı qurudu, ləçəyi öldü.
Dağların ən gözəl göyçəyi öldü,
nə ağır yas düşdü dağlara qardaş.

Yarını itirdi, yarı ağladı,
üz tutdu dağlara sarı, ağladı.
kəpənək ağladı, arı ağladı,
nə ağır yas düşdü dağlara qardaş.

Böcəklər ah çəkir, ağlaya bilmir,
sızlayan yarasın bağlaya bilmir.
bülbüllər gözyaşın saxlaya bilmir,
nə ağır yas düşdü dağlara qardaş.

Dərələr güllərə ta açmır qucaq,
əli qoynundadı hər künc, hər bucaq.
yağını güllərin ahı tutacaq,
nə ağır yas düşdü dağlara qardaş.

ÖZÜMƏ…
(…və bəzi dostlarıma)

“Yaman basıb-bağlayırdın,
bağ belə, bostan belə”…
Bostanın uralandı,
bağını da aldılar.
Dağ üstə dağ qoyacaqdın,
bu istəyin cəhənnəmə,
torpağın paralandı,
dağını da aldılar.
…Özgələrə vəd vermədin,
sən özünü aldatdın,
nə qazandın, nə uddun?!
”Ağzın isti yerdəydi”,
yerə-göyə sığmırdın,
öz içinə sığışdın,
taleyinlə barışdın.
…Bu qədər yalan olmaz,
çox şeyləri demirəm.
...Bilmirdin ki, qarşına
namərd-nadan çıxacaq,
zalım dövran çıxacaq?!...
“Özü yıxılan ağlamaz”,
dur, çırp üstünü-başını,
sil gözlərinin yaşını.
Yaşamağa “öyrənginən”,
bu dövran sevmir “naşını”

ETİRAF

Dünən doyunca vurdum,
sənsizliyin sağlığına.
Vüsal məni çağırmışdı,
hicranın qonaqlığına.

İçim, çölüm çox azad,
dərdim, qəmim kəm idi.
Bütün sevdalı başlar,
dünən yəqin dəm idi.

Nə qoxun burnumdaydı,
nə adın yaddaşımda.
Sərxoş olmaq arzusu,
dolanırdı başımda.

Bilmirdim ki, mən səni,
belə tez unudacam.
...Dünən dünəndə qaldı,
bu gün sənə möhtacam.

ÇAYLAR

Bəzən ipək olur, bəzən kükrəyib,
nə var qarşısında aşı(r)dı çaylar.
Nəhəng ağacları yıxıb yan üstə,
kökünü dibindən qaşıdı çaylar.

Torpaqdan süzülür, durulub gəlir,
elə bil kökündən qırılıb gəlir,
elə burum-burum burulub gəlir
elə bilirsən ki, naşıdı çaylar.

Kimsə kənarında qalayıb ocaq,
közü görünməyir, külüdü ancaq,
neçəki dağlar var, çaylar axacaq,
dağların gözünün yaşıdı çaylar.

ŞEİR YAZANDA...

Şeir yazanda istəmirəm
kimsə məni görsün.
Sözləri mızıldaya-mızıldaya
təkrarlayanda kimsə eşitsin.
Mən təbimlə macəra dolu
eşq yaşayıram şeir yazanda.
Hamıdan gizlənirəm,
hamıdan utanıram o an...
Sonra şeir doğulur.
Şeirin də xoşbəxti,
bədbəxti olur,
yaşayanı da var,
öləni də.

ÖLMƏKDƏN QORXMURAM

Məndən bezdi arzularım da...
Taleyimin acığına neçə arzum
intihar elədi ümidsizlikdən.
Ümidlərim ağ bayraq qaldırdı
qayğılarıma təslim olmağa.
Şirin-şirin diləklərim
boğuldu göz yaşlarımda,
dənizdə dalğalar boğulan kimi.
Mən daha ölməkdən qorxmuram,
yaşamaqdan qorxuram...

***
Sənsiz darıxmağın bircə adı var,
ADI - DARIXMAQ!
Bu elə-belə darıxmaq deyi, ADİ
- DARIXMAQ!!!

QOCA ŞAİR VƏ ZAMAN...

Qoca şair kürsüyə qalxdı,
şeir oxumaq üçün.
Sinə gərib kürsüyə
şeirin adını elan elədi:
"VAXT”
İlk misranı söylədi:
"Vaxt, artıq o vaxt deyil..”
Unutdu!
Udqundu!
Cibindən əlyazmasını çıxardı.
Eynəyini axtardı.
Əllərini sol cibinin, sağ cibinin
üstünə çırpdı:
özünü döyürmüş kimi.
Tapmadı.
"30-80" adlı vaxt arasında
qalmışdı eynəyi.
Hər şeyə etiraz eləmək istədi,
qolları açılmadı.
Damarları "30-80" yaş
arasında daralmışdı.
İlk dəfə 50 il əvvəl bu kürsüyə
qalxmışdı,
30 yaşında: kağızsız, eynəksiz.
Yenə də "VAXT” adında
şeir oxumaq üçün.
İlk misrası beləydi:
"Vaxt, çox gözəl vaxtdı”.
Kürsüyə elə qalxdı,
belə endi qoca şair.
...astadan tfu,
deyib vaxtın üzünə tüpürdü.
Mikrafon sirr saxlamadı,
səs salona yayıldı:
T F U U U...

BAKININ İYUL GÜNDƏLİYİ

3 iyul...
Hava xəbərçisi
41 dərəcə isti elan edir Bakıda.
Bürküdən şəhərin nəfəsi təntiyib.
Qara qızıl axan damarlarında
tromblaşma yaranıb.
Ürəyi tıncıxır hərdən.
Rəngəbərəng maşınlar
həşərat kimi
daraşıb şəhərin canına.
Təkərlər sıxıb asfaltın
qanını çıxarır.
Maşınların üfürdüyü tüstüdə
şəhər boğulur.
Əli dəyənəkli yol polisləri
həşərat maşınları
şəhərin dadlı
nahiyəsindən qoruya bilmir.
Maşınlar şəhərin mərkəz
nöqtəsinə daşınır.
Yaxasına düymələnmiş
bəzəkli binaları
qoparıb dənizə
qaçmaq istəyir şəhər:
nəfəs dərməyə.
Ancaq sıx-sıx küçələrdən
keçə bilmir.
Hündür-hündür
binalarla şəhər "mıxlanıb"
torpağa.
İnsafsız adamlar
evlərindən çıxanda
qapılarını kilidləyirlər şəhərin
üstünə.
Özündən çıxammır şəhər.
Bir yandan da metro tunelləri
havasını ciyərlərinə çəkir Bakının.
Və zavodlar boru ağzından
od püskürür şəhərin üzünə
Xəzərin bir addımlığında
istidən yanır Bakı.
İnsanların əməlindən qupquru
canını götürüb dənizə qaça
bilmir.

ÜMİDİM HƏLƏ DƏ CAN VERMƏMİŞDİ...

Qapınız döyüldü bir axşamçağı,
sizə elçi gəldi, bizə ayrılıq.
Yenə niyyətini dəyişməmişdi,
köhnə libasında təzə ayrılıq.

Daha toy havası başında sənin,
yol gəldik şübhədən yalana qədər.
Ümidim hələ də can verməmişdi,
aşıqlar "vağzalı" çalana qədər.

Məni nə havada burxıb getdin...
xar oldum obada, millət içində.
Mənim ciyərlərim alışıb-yandı,
sənin elçilərin şərbət içəndə.

Gəldi qapınıza gəlin maşını,
səni çöl çəkirdi, eşik çəkirdi.
Getdiyin yolların ayrıclarında
mənim baxışlarım keşik çəkirdi.

Sənin getdiyin yol, uzaq yoldu, ha...
günüm bahar görməz, işim qışladı.
Sən gəlin köçməyə hazırlaşanda
mənim ümidimin köçü başladı.

...Daha xatirən də mənə uzaqdı,
gəlir qulağıma bir soraq kimi.
Gördüm bu “döyüşdə” məğlub olmuşam,
əlimi qaldırdım “ağ bayraq kimi”.

Qapınız döyüldü bir axşamçağı,
sizə elçi gəldi, bizə ayrılıq.
Yenə niyyətini dəyişməmişdi,
köhnə libasında təzə ayrılıq.

KƏNDDƏ VƏ ŞƏHƏRDƏ DARIXMAĞIN
ƏKS BƏRABƏRLİYİ

Gülüzlüm,
şəhərdə sənsiz
darıxmağa nə var ki...
burda zülümdü-
gül-çiçəkli dağ cığırlarında
adam ölür darıxmaqdan.
Burda otlar-çiçəklər,
arılar-kəpənəklər,
bənövşələr-böcəklər,
hər şey qoşulub adama
DARIXIR, darıxanda...

...Şəhərin küçələrində nə var ki,
sənsiz darıxmağa...
olsa-olsa bir qəpiklik
hörməti olmayan
küçə itləri tək
adam darıxır şəhərdə.
Bir də tinlərdə veyillənən
boş şirə qutular kimi...
və bir də dörd fəsli
eyni donda qarşılayan
küknar ağacı tək...
Burda darıxmaq canlıdı:
çiçəklər, arılar, kəpənəklər
və bir də böcəklər kimi...
DARIXDIM...

SURİYADAN SON XƏBƏRLƏR
l
Bu il də Suriyada
ağ göyərçinlər intihar elədi...
...Güllə səsindən qorxan
anaların bətni döl vermədi.
Adına "bəşər" deyilən
və nələr deyilən
adam süd dişini
nişan aldırdı ağzında körpələrin.
"A", "B"... hərfləri güllələndi
uşaqların barmaqları arasında.
Mağaza vitrinlərindən
toz basmış uşaq
başmaqları yığışdırıldı.
...Dünən müasir
silahlar gətirildi Suriyaya.
Ağ göyərçinlərin
intiharı davam edir...

KƏLBƏCƏR

Yağıya pay verdiyimiz,
yağlı tikədi Kəlbəcər.
Çiçəklərindən bal daman
ulas, cökədi Kəlbəcər.

Gözündə min muraz gedən,
hər yay gedən, hər yaz gedən.
Dilqəm gedən, Şahbaz gedən
həcdi, Məkkədi Kəlbəcər.

Düşmən bizi saldı fəndə,
günahkarıq mən də, sən də.
Azərbaycan xər(i)təsində
qara ləkədi Kəlbəcər.

Namiq Dəlidağlı